En toen opeens stond ik in een heerlijke studio, hartje Amsterdam. Gladde, witte muren, hoge ramen, heel veel ruimte en werkbanken vol gekleurde materialen. Vandaag mag ik kijken bij Preta Wolzak. Een kunstenares die ik al een tijd bewonder. Het is een waar cadeautje om kennis te maken, te zien waar ze nu aan werkt en natuurlijk om haar veel vragen te stellen.
Preta doet de deur voor mij open en ik zie dat ze bij haar atelier past. Preta is mooi, open van geest en net zo kleurrijk als haar kunst. We praten terwijl ze even doorwerkt aan een 3D-werk dat eind maart te zien is op de AAF, The Affordable Art Fair, in New York. De epoxy-lijm droogt anders op. Ze verontschuldigt zich er voor, maar ik vind het vooral fascinerend om haar aan het werk te zien. Het werk groeit onder haar handen. Het plan is er, dat zit duidelijk in haar hoofd. De details bekijkt ze ter plekke, vertelt ze.
Als er een goed moment is gekomen voor een pauze praten we met een cappuccino verder. Preta vertelt dat ze al vanaf haar vroegste jeugd poppen verandert in iets nieuws. Er mee spelen deed ze niet, sterker nog: ze vond de poppen afgrijselijk. Voortvarend doopte ze de poppen in potten gekleurde verf. Daarna hing ze deze zonder pardon aan de waslijn te drogen. Het resultaat: nog steeds een pop, maar dan op een eigen, andere manier. Het is inspirerend om te zien dat Preta al zo vroeg zo creatief was. Én al vroeg wist dat ze daar wat mee wilde. Dat gebeurde op haar 14e toen ze met school bij het Kröller-Müller Museum was. Daar zag ze een werk van een gele plank. Ze keek en wist: dit is wat ik ook ga doen.
Mooie dame en andere poppen
De poppen uit haar jeugd gebruikt ze al een tijd in haar werk. Na ‘Dollhouse’ en ‘I hate dolls’ en nu in de serie ‘Burden’. Elk werk begint met een pop zoals we die kennen. Preta zoekt deze zorgvuldig uit. Soms zijn de poppen blond, soms donker, maar dat zegt niets over hoe de pop uiteindelijk wordt. Elke pop krijgt een complete metamorfose. Het resultaat is zo sprankelend en kleurrijk dat het zich lastig in woorden laat uitdrukken. Neem bijvoorbeeld ‘Lola’. Deze mooie dame is de Mona Lisa van de 21ste eeuw. Kijk maar eens naar de foto!
Begon Preta’s projecten met foto’s, 2D dus, nu zijn de poppen er ook 3D, als sculpturen. Preta werkt nu aan nieuwe beelden. Atlassa (zie foto hieronder), Walking the Molecule en Nephilo zijn af. Toen ik in de studio was, kwam haar laatste werk Shirley in the Swamp tot leven.
In het atelier hangt ook veel garen. Preta werkt hier veel mee. Ook weer in de meest geweldige kleuren en met groot oog voor details. Helemaal weg ben ik van Bubu est Magnifique. Een geborduurd werk dat ik nog niet in het echt heb gezien, maar al wel al heel veel mensen over heb verteld.
Dit al Preta’s andere mooie werk ga ik heel snel bekijken. Gelukkig kan dat, bij Rademakers Gallery en binnenkort bij de AAF New York en Brussel. Hartelijk nemen we afscheid. Wetend dat ik Lola en al het andere mooie werk snel (weer) zie. Daar verheug ik me nu al op.
Preta dank voor je uitnodiging. Het was inspirerend! En wat een gave foto is dit van jou!
Foto’s: Thijs en Preta Wolzak
